Jedną z najgorszych dolegliwości, które dotyczą zarówno dzieci, jak i dorosłych jest choroba lokomocyjna. Za główną przyczynę tego schorzenia uważa się niedojrzałość błędnika i reszty aparatu kontroli równowagi. Dolegliwości często pojawiają się przy pływaniu statkiem lub jeździe samochodem.

Jaka jest przyczyna choroby lokomocyjnej?

Generalnie ciężko jest jednoznacznie wskazać, co jest najistotniejszą przyczyną wystąpienia choroby lokomocyjnej. Układ przedsionkowy odpowiedzialny za równowagę może w różnych warunkach albo być zbytnio obciążony lub też z racji na niewykształcenie może dochodzić do poważnych problemów natury fizjologicznej. Poruszające się w endolimfie otolity czasami dostają się tam, gdzie nie powinny występować – czyli np. do kanałów półkolistych. Również zaburzenia ciśnienia śródchłonki doprowadzać mogą do poważnych dolegliwości dotyczących aparatu przedsionkowego.

Jak wygląda leczenie tych problemów?

Standardowym rozwiązaniem w tej kwestii jest zastosowanie leczenia farmakologicznego oraz właściwych zachowań w zakresie poruszania się samochodem. Siadanie w określonej pozycji, niespożywanie pokarmów etc. mogą stać się na dłuższą metę bardzo poważnym ograniczeniem. Dlatego też w pierwszym rzucie postepowania odważnie stosuje się liczne preparaty farmakologiczne, jak choćby dimenhydrynat (Aviomarin) lub inne środki o działaniu przeciwwymiotnym. Jednakowoż o wiele lepiej jest zastosować rozwiązania miejscowe, które działają ogólnoustrojowo – takie jak choćby Transway, igły do akupunktury lub masaż niektórych okolic.

W jaki sposób działają metody fizykalne?

Klasyczne metody fizykalne mają swoje pochodzenie w medycynie chińskiej, która dostrzegła korelacje pomiędzy klasycznymi odruchami wymiotnymi, a zastosowaniem stymulacji niektórych punktów. Stymulacja standardowo realizowana może być poprzez igły (akupunktura) lub ucisk (akupresura). Systemy plastrów uciskowych, stosowane najczęściej w okolicy nadgarstka cechują się bardzo dużą skutecznością i są subiektywnie oceniane przez użytkowników, jako lepsze od klasycznych form terapii, jak stosowanie środków przeciwwymiotnych, sedacyjnych oraz licznych działań behawioralnych. Można orzec, iż jest to metoda cechująca się wysoką skutecznością i może być zastosowana przez każdego, kto potrzebuje pomocy w przypadku choroby lokomocyjnej.